H ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ (BIS)

την

 

H ΤΡΑΠΕΖΑ 

      ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ (BIS)

     – Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ. Η ΧΑΖΑΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΦΤΙΑΧΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.



H ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ (BIS) – Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ.
Η ΧΑΖΑΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΦΤΙΑΧΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.
 
Η Ιστορία και η Οργάνωση της Τράπεζας Διεθνών ΔιακανονισμώνKTIRBISΗ BIS, (έχει την έδρα της στη Βασιλεία της Ελβετίας), ιδρύθηκε το 1930 από τη Διάσκεψη της Χάγης ως διεθνής χρηματοοικονομική οργάνωση, που επέβαλαν οι  Χαζάροι τραπεζίτες.
Η BIS είναι ένας διεθνής οργανισμός, που έφτιαξαν οι Χαζάροι Τραπεζίτες, που προωθεί την διεθνή νομισματική και οικονομική συνεργασία και χρησιμεύει ως μια Τράπεζα για τις Κεντρικές Τράπεζες που ιδιοκτήτες των είναι οι ίδιοι Χαζάροι-Ασκεναζί Τραπεζίτες.
Το αντικείμενο της Τράπεζας ήταν να ενθαρρύνει τη συνεργασία μεταξύ των Κεντρικών Τραπεζών, που η πλειοψηφία των μετόχων είναι ιδιώτες Χαζάροι και άλλων φορέων με σκοπό την άσκηση νομισματικής και χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στην Ευρώπη και σε όλο τον Κόσμο, ως εργαλείο βασικού σχεδιασμού της Νέας Τάξης των Ιλουμινάτων και άλλων αποκρυφιστικών λεσχών. Η Τράπεζα δρα ως ένα φόρουμ για συζήτηση και λήψη αποφάσεων μεταξύ των ιδιωτικών Κεντρικών Τραπεζών και στο πλαίσιο της διεθνούς χρηματοπιστωτικής και εποπτείας της παγκόσμιας κοινότητας. Ένα κέντρο για την οικονομική και νομισματική έρευνα, πρωταρχικό αντισυμβαλλόμενο για τις Κεντρικές Τράπεζες στις οικονομικές τους συναλλαγές και ένας πράκτορας ή διαχειριστής, σε σχέση με τις διεθνείς χρηματοοικονομικές πράξεις τις οποίες πάλι οι Χαζαρογενείς καθορίζουν.
Η BIS αρχικά κυρίως επικεντρώθηκε στην Ευρώπη. Από τη δεκαετία όμως του 1960 και μετά, έγινε ολοένα και πιο παγκόσμια στις δραστηριότητες της, σύμφωνα με τον σχεδιασμό της Νέας Τάξης.
Για πάνω από 86 χρόνια, στην μακρά ιστορία της, η BIS έχει συμμετάσχει σε πολλά ιστορικά γεγονότα και τις εξελίξεις στο νομισματικό και χρηματοπιστωτικό τομέα στα πλαίσια του σχεδιασμού των Ιλουμινάτων της Νέας Τάξης.
Αυτές περιλαμβάνουν, για να αναφέρουμε μόνο μερικά, οι επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 1931, η χρηματοδοτήσεις αμφοτέρων των αντιπάλων του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η ανοικοδόμηση της ευρωπαϊκής πολυμερούς πληρωμών στη δεκαετία του 1950, η διαχείριση του συστήματος του Bretton Woods το 1960, και η διεθνείς συνεταιριστικές προσπάθειες να ασχοληθεί με την πτώση του πληθωρισμού και του τραπεζικού και κρίσεις χρέους στη δεκαετία του 1970 μέσα από τη δεκαετία του 1990 μέχρι σήμερα με την Παγκόσμια Οικονομική κρίση.
Η BIS έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πρώιμη ιστορία της ευρωπαϊκής νομισματικής ενοποίησης (πριν από την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ινστιτούτο στη Φρανκφούρτη το 1994). Φιλοξένησε επίσης στους εμπειρογνώμονες ανάπτυξη ενός Διεθνούς
Πλαίσιου του Κεφαλαίου (γνωστό και ως Βασιλεία ΙΙ), μια φιλόδοξη παγκόσμια συμφωνία με στόχο την ενίσχυση των κανόνων κεφαλαιακής επάρκειας για τις τράπεζες των χαζάρων που δραστηριοποιούνται διεθνώς.
Αρχή φόρμας
Νομικό καθεστώς και οργανωτική δομή
Η BIS δημιουργήθηκε από μια διεθνή συνθήκη που υπογράφηκε από τις κυβερνήσεις (Χάγη, 20 Ιανουαρίου του 1930), αλλά έχει συσταθεί και ελέγχεται αποκλειστικά από τις χαζάρικες ιδιωτικές Κεντρικές Τράπεζες.
Την ίδια στιγμή, όπως κάθε τράπεζα έτσι και η BIS είναι μια ιδιωτική Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης, που έχει συσταθεί σύμφωνα με την ελβετική νομοθεσία, με εκδομένο μετοχικό κεφάλαιο.
Η διοίκηση της BIS ανήκει στο Διοικητικό Συμβούλιο των Διευθυντών της, το οποίο διορίζει, μετά από σχετική πρόταση του Προέδρου της, έναν Γενικό Διευθυντή, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τις πράξεις της Τράπεζας και είναι ο επικεφαλής του προσωπικού λειτουργίας της.
Επιπλέον, ο Πρόεδρος της Τράπεζας ήταν επίσης ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της, εκτός από τα έτη 1937-1948.
Η θέση του προέδρου της BIS καταργήθηκε το 2005.
Εκτός από το Διοικητικό Συμβούλιο, η κύρια διαδικασία λήψης αποφάσεων της Τράπεζας είναι η Ετήσια Γενική Συνέλευση των Κεντρικών Τραπεζών των Κρατών.
Το αρχικό κεφάλαιο της Τράπεζας εκδόθηκε για τις Κεντρικές Τράπεζες μέλη της, οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν τις μετοχές για την εγγραφή στο δημόσιο (αν και δικαίωμα παράστασης και ψήφου κατά τη Γενική Συνέλευση  της BIS παρέμεινε μόνο στις ιδιωτικές εταιρίες – “κράτη“ των Κεντρικών Τραπεζών). Να σημειωθεί όμως, ότι όλος ο Πλούτος στον οποίο στηρίζεται η BIS, είναι Ελληνικής ιδιοκτησίας, άσχετα αν έχει κλαπεί η διαχείριση του  από τους Χαζάρους Ιδιώτες Τραπεζίτες, στους οποίους ανήκουν τα πλειοψηφικά πακέτα όλων σχεδόν των Κεντρικών Τραπεζών του Πλανήτη.
Μέχρι της αρχές του 1930 οι μετοχές των ανεξάρτητων ιδιωτών στην BIS απάρτιζαν σχεδόν το ένα τρίτο του συνολικού εκδομένου κεφαλαίου και τα υπόλοιπα δύο τρίτα ανήκαν στους Ιδιώτες Χαζάρους – Ασκεναζί, στους οποίους ανήκουν οι Κεντρικές Τράπεζες.
Αυτό το ποσοστό μειώθηκε στη συνέχεια, έπεσε κάτω από 16% μετά το 1975, όταν η Τράπεζα έκανε μια εθελοντική προσφορά επαναγοράς των μετοχών των ανεξάρτητων ιδιωτών μετόχων. Το 2001, αποφασίστηκε να περιοριστεί το δικαίωμα να κατέχουν μετοχές της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών αποκλειστικά οι ιδιωτικές Κεντρικές Τράπεζες, και εξαγοράστηκαν υποχρεωτικά όλες οι ανεξάρτητες ιδιωτικές μετοχές.
Στις 30 Ιουνίου 2006, πενήντα πέντε (55) ιδρύματα είχαν δικαίωμα ψήφου και εκπροσώπηση στην BIS στην Γενική της Συνέλευση:
οι Κεντρικές Τράπεζες ή Νομισματικές Αρχές της Αλγερίας, Αργεντινής, Αυστραλίας, Αυστρίας, Βελγίου, Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, Βραζιλίας, Βουλγαρίας, Καναδά, Χιλής, Κίνας, Κροατίας, Τσεχικής Δημοκρατίας, Δανίας, Εσθονίας, Φινλανδίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Ελλάδας, Χονγκ Κονγκ, Ουγγαρίας, Ισλανδίας, Ινδίας, Ινδονησίας, Ιρλανδίας, Ισραήλ, Ιταλίας, Ιαπωνίας, Κορέας, Λετονίας, Λιθουανίας, Δημοκρατίας της Μακεδονίας(FYROM), Μαλαισίας, Μεξικού, Ολλανδίας, Νέας Ζηλανδίας, Νορβηγίας, Φιλιππίνων, Πολωνίας, Πορτογαλίας, Ρουμανίας, Ρωσίας, Σαουδικής Αραβίας, Σιγκαπούρης, Σλοβακίας, Σλοβενίας, Νότιας Αφρικής, Ισπανίας, Σουηδίας, Ελβετίας, Ταϊλάνδης, Τουρκίας, Ηνωμένου Βασίλειου, Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (το νομικό καθεστώς του γιουγκοσλαβικού ζητήματος στην πρωτεύουσα της BIS ήταν κατά την ημερομηνία αυτή υπό αναθεώρηση).MELIBIS
Η οργανωτική δομή της BIS έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές από τότε που δημιουργήθηκε το 1930, αλλά τα τρία βασικά τμήματα ήταν πάντα:
1)     το Τραπεζικό Τμήμα
2)     το Νομισματικό και Οικονομικό Τμήμα (MED) και
3)     η Γενική Γραμματεία.
Το Τραπεζικό Τμήμα είναι για να διενεργεί τραπεζικές συναλλαγές για λογαριασμό των πελατών των Κεντρικών Τραπεζών, συμπεριλαμβανομένης της επένδυσης της Κεντρικής Τράπεζας αποθεμάτων ξένου συναλλάγματος για την αγορά.
Το Νομισματικό και Οικονομικό Τμήμα εκτελεί την Οικονομική και Νομισματική έρευνα, την οποία γνωστοποιεί με την Ετήσια Έκθεση της Τράπεζας, καταρτίζει και δημοσιοποιεί τα Χρηματοπιστωτικά και Τραπεζικά στατιστικά δεδομένα της BIS και παρέχει γραμματειακή υποστήριξη κατά τις συνεδριάσεις των εμπειρογνωμόνων των Κεντρικών Τραπεζών που φιλοξενούνται στη BIS.
Η Γενική Γραμματεία είναι υπεύθυνη για την εσωτερική διοίκηση της Τράπεζας.
Διάφορες επιτροπές και οργανώσεις με επίκεντρο τη νομισματική και χρηματοπιστωτική σταθερότητα και το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, έχουν γραμματείες στην BIS και σε στενή αλληλεπίδραση με την Τράπεζα.
Εκείνοι που είχαν αρχικά οριστεί από την Ομάδα των Δέκα (G10) διοικητών των κεντρικών τραπεζών είναι:
1)     η Επιτροπή Αγορών (αρχικά ονομαζόταν: Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων Χρυσού και Συναλλάγματος, 1964)
2)     η Επιτροπή για το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα (αρχικά ονομαζόταν: Μόνιμη Επιτροπή αγοράς Ευρω-νομίσματος, 1971)
3)     η Επιτροπή της Βασιλείας για την Τραπεζική Εποπτεία (1974) και η Επιτροπή Συστημάτων Πληρωμών και Διακανονισμών (1990).
Τρεις άλλες γραμματείες λειτουργούν έξω από το BIS:
1)     η Διεθνής Ένωση Εποπτικών Αρχών Ασφαλίσεων (IAIS, από το 1996)
2)     η Φόρουμ Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (από το 1999) και
3)     η Διεθνής Ένωση Ασφαλιστών των Καταθέσεων (IADI, από το 2002).
Το 1999, η BIS και η Επιτροπή της Βασιλείας για την Τραπεζική Εποπτεία από κοινού δημιούργησαν το Ινστιτούτο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας με σκοπό την προώθηση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας σε παγκόσμιο επίπεδο, κυρίως για την ενίσχυση της εποπτείας του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Τον Ιούλιο του 1998, η BIS άνοιξε για πρώτη φορά γραφείο αντιπροσώπου του στο Χονγκ Κονγκ SAR,για να εξυπηρετήσει καλύτερα τις Κεντρικές Τράπεζες και την Εποπτική Κοινότητα στην Ασία και τον Ειρηνικό.
Τον Νοεμβρίου 2002, η BIS άνοιξε στην Πόλη του Μεξικού το Γραφείο Εκπροσώπου για την Αμερική.
Μια σύντομη ιστορία της BIS, 1930-2005
Πριν από το 1914 οι ιδιωτικές Κεντρικές Τράπεζες του δυτικού βιομηχανικού κόσμου είχαν συνεργαστεί κατά καιρούς υπό το κλασικό πρότυπο του Κανόνα του Χρυσού.
Η οικονομική αναστάτωση και οι επίπονες προσπάθειες για την επαναφορά του προτύπου του Κανόνα του Χρυσού μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο υπογράμμισε την ανάγκη για πιο στενή συνεργασία μεταξύ των ιδιωτικών Κεντρικών Τραπεζών.
Κάτι που δεν ήταν εφικτό, μέχρι που το 1928-1929 εκπονήθηκε το Νέο Σχέδιο της Νέας Τάξης. Το Νέο Σχέδιο, εγκρίθηκε τον Ιανουάριο του 1930 στη Διάσκεψη της Χάγης, και κυρίως ασχολήθηκε με τις πληρωμές αποζημιώσεων που επιβλήθηκαν στη Γερμανία με τη Συνθήκη του Βερσαλλιών, (29 Ιουνίου του 1919). Να σημειωθεί ότι η Γερμανία χρηματοδοτούνταν από την BIS και στον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο!
Προκειμένου να τεθεί το ζήτημα αποζημιώσεων ως πιο εμπορικό, και ως εκ τούτου να έχει πολιτικά λιγότερο ευαίσθητο χαρακτήρα, η συμφωνία της Χάγης οδήγησε στη δημιουργία της BIS, για να αναλάβει τα καθήκοντα που εκτελούσε προηγουμένως το  Γενικό Πρακτορείο των Αποζημιώσεων στο Βερολίνο,( Agent General for Reparations in Berlin), και να ενεργεί ως διαχειριστής για το Σχέδιο Dawes και Νέων Δανείων, (1924), τα έσοδα εκ των οποίων εν μέρει θα επανεπενδύονταν στη Γερμανική οικονομία. Επιπλέον, η BIS θα προωθούσε σε γενικές γραμμές τη συνεργασία των ιδιωτικών χαζάρικων Κεντρικών Τραπεζών.
Ο πρακτικός ρόλος και τα οργανωτικά χαρακτηριστικά της BIS συζητήθηκαν από την Επιτροπή Οργάνωσης (COBRI), που συνήλθε στο Μπάντεν-Μπάντεν τον Οκτώβριο-Νοέμβριο 1929.
Η BIS ήταν το αποτέλεσμα ενός συμβιβασμού μεταξύ των ιδρυτών των Κεντρικών Τραπεζών και τοποθετήθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας.
Η  BIS άνοιξε τις πόρτες του για τις επιχειρήσεις στη Βασιλεία στις 17 Μαΐου 1930. Μέχρι τον Ιούνιο 1931, εικοσιτέσσερις (24) Ευρωπαϊκές Κεντρικές Τράπεζες, που ελεγχόταν απόλυτα από τους Χαζάρους τραπεζίτες, είχαν εγγραφεί στο κεφάλαιο της BIS.
Ωστόσο, οι μεγάλες αυτές προσδοκίες σύντομα διαψεύστηκαν από τις οικονομικές κρίσεις της περιόδου 1929-1933, κατά την οποία η BIS απέτυχε, επίτηδες, να διαδραματίσει το ρόλο της ως δανειστής έσχατης ανάγκης, παρά τις δήθεν προσπάθειες οργάνωσης και υποστήριξης πιστώσεων τόσο για τις Αυστριακές όσο και για τις Γερμανικές Κεντρικές Τράπεζες το 1931. Επιπλέον, η οικονομική κρίση έφερε το ζήτημα αποζημιώσεων σε ένα απότομο τέλος στο Συνέδριο της Λωζάνης της Ελβετίας, με αντιπροσώπους της Μεγάλης Βρετανίας, της Γερμανίας και τη Γαλλίας, (16 Ιούνιου έως  9 Ιούλιου του 1932). Ως εκ τούτου, οι αντιπρόσωποι ήρθαν σε μια ανεπίσημη συμφωνία ότι η μόνιμη εξάλειψη των επανορθώσεων του χρέους του πολέμου της Γερμανίας, (η οποία είχε κανονιστεί να αδυνατεί να πληρώσει τις πολεμικές της αποζημιώσεις), θα υπόκεινται στην επίτευξη συμφωνίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε σχέση με εκκρεμή χρέη του πολέμου τους.
Με την συμφωνία αυτή εξαλείφτηκε ένας από τους αρχικούς λόγους ύπαρξης της BIS.
Μετά την υποτίμηση της λίρας στερλίνας το Σεπτέμβριο του 1931 και του δολαρίου ΗΠΑ το Μάρτιο του 1933, η BIS συμμετείχε σε έναν μεγάλο αριθμό επίτηδες αποτυχημένων προσπαθειών για να τερματίσει την αστάθεια των συναλλαγματικών ισοτιμιών με την αποκατάσταση του Κανόνα Χρυσού, με αποκορύφωμα την Παγκόσμια Οικονομική και Νομισματική Διάσκεψη, εξήντα έξη (66) Κρατών, τον Ιούνιο-Ιούλιο του 1933 στο Λονδίνο, την οποία όμως σαμποτάρισε απορρίπτοντάς την, ο Πρόεδρος Ρούσβελτ των ΗΠΑ αφού νομοθέτησε την πτώχευση των ΗΠΑ, με πληθωρισμό, με την έκδοση χαρτονομισμάτων από τηνFederal Reserve που ανήκει στους γνωστούς ιδιώτες Χαζάρους τραπεζίτες.
Μετά το 1933, και σίγουρα μετά την κατάρρευση του Gold Bloc των επτά (7) χωρών των οποίων ηγούνταν η Γαλλία, στο 1935-1936, η BIS δεν είχε άλλη επιλογή από το να περιορίζεται στην ανάληψη Τραπεζικών Συναλλαγών για λογαριασμό των ιδιωτικών Κεντρικών Τραπεζών και να παρέχει ένα φόρουμ για τους διοικητές των, για να τους βοηθήσει να διατηρήσουν την επαφή μεταξύ τους, σε μια διεθνή κατάσταση που επικρατούσε η αντιπαράθεση αντί της συνεργασίας, φυσικά πάντα με χαζάρικο σχεδιασμό.
Με το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το Σεπτέμβριο του 1939, η BIS αποφάσισε να αναστείλει όλες τις περαιτέρω συνεδριάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών και να περιορίσει τις τραπεζικές της δραστηριότητες στον βαθμό που δεν θα έθετε σε κίνδυνο την δημοσιονομική ουδετερότητά της.
Η Επιχειρηματική δραστηριότητα της συρρικνώθηκε σε ιστορικά χαμηλά και από το 1945, για πρώτη και μοναδική φορά στην ιστορία της η BIS λειτουργούσε (δήθεν) με ζημία.

Η επισφάλεια της όμως εν καιρώ πολέμου, της δημοσιονομικής ουδετερότητας, φάνηκε όταν, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αποκαλύφθηκε ότι ο χρυσός που χρησιμοποιούσε η γερμανική Reichsbank κατά τη διάρκεια του πολέμου, για να πληρώσει τις προπολεμικές της υποχρεώσεις προς την BIS, προήλθε εν μέρει από τα κλεμμένα αποθέματα χρυσού των Βελγικών και Ολλανδικών Κεντρικών Τραπεζών. Έτσι η BIS, με την Συμφωνία με την Τριμερή Επιτροπή για την Αποκατάσταση του νομισματικού χρυσού, Ουάσιγκτον,1948, αναγκάστηκε να επιστρέψει αυτό το χρυσό στους νόμιμους ιδιοκτήτες της.

Τον Ιούλιο του 1944, η Διάσκεψη του Bretton Woods των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε ένα ψήφισμα ζητώντας την εκκαθάριση της BIS, επειδή κυριαρχούνταν από τις Δυνάμεις του Άξονα κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και επειδή το πεδίο των παραδοσιακών δραστηριοτήτων της θα καλυπτόταν στο εξής σε μεγάλο βαθμό από το δημιουργηθέν  Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και την Διεθνή Τράπεζα Ανασυγκροτήσεως και Αναπτύξεως (IBRD, ή Παγκόσμιας Τράπεζας). Ωστόσο, το 1946 οι Ευρωπαίοι διοικητές των Κεντρικών Τραπεζών άρχισαν να συναντώνται τακτικά στη Βασιλεία στην έδρα της BIS. Έτσι οι Ευρωπαίοι διοικητές των Κεντρικών Τραπεζών έκαναν σαφές ότι η BIS αναγκαστικά έπρεπε να παίξει σημαντικό ρόλο, για να καταστεί δυνατή η λειτουργία του συστήματος του Bretton Woods στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο, και έτσι το 1948 το ψήφισμα για εκκαθάριση της BIS επίσημα ανακλήθηκε. Να σημειωθεί ότι η εκκαθάριση της BIS, θα αποκάλυπτε τον καθοριστικό ρόλο της Τράπεζας Ελλάδος με τον κλεμμένο Ελληνικό χρυσό της Τράπεζας της Ανατολής, σε ολόκληρη την Παγκόσμια Οικονομία. Έτσι εκκαθάριση της BIS δεν μπορούσε να γίνει.

Στη δεκαετία του 1950, ( Ιούλιος 1950 – Δεκέμβριος 1958), η BIS ενήργησε ως αντιπρόσωπος για την Ευρωπαϊκή Ένωση Πληρωμών (EPU). Εγκαινιάστηκε το 1950, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Οργάνωσης Οικονομικής Συνεργασίας (ΟΕΟΣ, αργότερα ΟΟΣΑ), το EPU σχεδιάστηκε για να βοηθήσει τις ευρωπαϊκές χώρες για την αποκατάσταση της συναλλαγματικής μετατρεψιμότητας της ισοτιμίας,( το εμπόριο βασιζόταν σε αποθέματα σε δολάρια ΗΠΑ – το μόνο αποδεκτό αποθεματικό νόμισμα, το οποίο όμως τότε έλειπε στην Ευρώπη), όπως προβλεπόταν από τη συμφωνία του Bretton Woods. Αυτό φυσικά οδήγησε στην αύξηση του κόστους των συναλλαγών.
Το σύστημα EPU λειτουργούσε με συμψηφισμό εμπορικού ισοζυγίου μεταξύ των χωρών μέσω πολυμερών αποζημιώσεων (και όχι πλέον διμερών), αρχικά σε μεγάλο βαθμό πιστοληπτικής ικανότητας, αλλά καθώς η πιστοληπτική ικανότητα έπεφτε, αυξανόταν όλο και περισσότερο οι συναλλαγές σε χρυσό ή χρυσό-μετατρέψιμα δολάρια.

Από το 1958, στα συμμετέχοντα ευρωπαϊκά νομίσματα είχε επιτευχθεί πλήρης μετατρεψιμότητα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, ως εκ τούτου καταργώντας την ανάγκη για πολυμερή αποζημίωση και φέρνοντας το EPU σε ένα επιτυχές τέλος, σύμφωνα με τον σχεδιασμό της Νέας Τάξης.

Το σύστημα του Bretton Woods της ελεύθερης μετατρεψιμότητας σε σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες συνέπεσε με μια εποχή της δεκαετίας του 60, της νομισματικής σταθερότητας και την επέκταση του διεθνούς εμπορίου, και της άνευ προηγουμένου αύξηση της παραγωγής και της παραγωγικότητας σε σχεδόν τα επίπεδα πλήρους απασχόλησης. Σύντομα, ωστόσο, τα υπερανοίγματα των συναλλαγών, λόγω του αυξανόμενου κόστους των, έγιναν εμφανή, καθώς η αυξανόμενη εγγενής αστάθεια στο σύστημα του Bretton Woods δημιουργούσε επαναλαμβανόμενα προβλήματα, όπως η αδυναμία της στερλίνας και πιο σημαντικότερο, η αυξανόμενη πίεση στην ισοτιμία χρυσού – δολαρίου ΗΠΑ (η οποία ήταν σταθερή σε $35 ανά ουγγιά, από το 1934).
Η πίεση στην ισοτιμία χρυσού – δολαρίου, οφείλεται στην ανεπαρκή παροχή χρυσού και στην αποδυνάμωση του ισοζυγίου πληρωμών των ΗΠΑ.
Στο πλαίσιο της BIS, ένα σύνολο μέτρων τέθηκε σε εφαρμογή για να ανακουφίσει από αυτά τα προβλήματα. Αυτά περιλάμβαναν τη λεγόμενη “Πισίνα Χρυσού του Λονδίνου – The London Gold Pool “ , όπου μία ομάδα από οκτώ (8) ιδιωτικές Κεντρικές Τράπεζες στις Ηνωμένες Πολιτείες και επτά (7) Ευρωπαϊκές χώρες συμφώνησαν την 1η Νοεμβρίου 1961 και παρενέβησαν άμεσα στην αγορά χρυσού του Λονδίνου για να στηρίξουν την ισοτιμία χρυσού – δολαρίου, σύμφωνα με το σύστημα Bretton Woods, και ένα δίκτυο αμοιβαίων Συμβάσεων Ανταλλαγής (Swaps) μεταξύ των μεγάλων Κεντρικών Τραπεζών. Μια Σύμβαση Ανταλλαγής είναι μια συμφωνία μεταξύ δύο συμβαλλομένων για ανταλλαγή μελλοντικών χρηματοροών με τρόπο που έχει προκαθοριστεί μεταξύ τους. Τα χρηματικά ποσά που ανταλλάσσονται μπορεί να αναφέρονται σε διαφορετικά νομίσματα και σταθερά ποσά. Αλλιώς μπορεί ένα σταθερό ποσό να ανταλλάσσεται με ένα μεταβαλλόμενο, αβέβαιο ποσό ή το ποσό πληρωμής στο ένα νόμισμα να είναι σταθερό, ενώ στο άλλο μεταβαλλόμενο.
Οι σημαντικότεροι κίνδυνοι τους οποίους αναλαμβάνουν οι επενδυτές σε τέτοιες συμβάσεις είναι αυτοί  που προέρχονται, από τις μεταβολές στην αξία του υποκείμενου μέσου, από τη μη εκπλήρωση από τον αντισυμβαλλόμενο των συμβατικών υποχρεώσεών του και ο κίνδυνος να μην είναι εγκαίρως δυνατή η εκκαθάριση των προγραμματισμένων συναλλαγών.
Οι ειδικές πιστώσεις στήριξης διατήρησης των ισοτιμιών των νομισμάτων ήταν τοποθετημένες μέσα στην BIS, και έτσι προέκυψε η ανάγκη, το 1961, με επέμβαση του ΔΝΤ, (το οποίο δημιουργήθηκε με την συμφωνία στο Bretton Woods, για να παίζει ένα παγκόσμιο υποστηρικτικό και συντονιστικό ρόλο της συμφωνίας), για την στήριξη της λίρας στερλίνας της Αγγλίας και του γαλλικού φράγκου («συμφωνία της Βασιλείας») κατά τα έτη 1961 – 1968, ώστε να εξισορροπηθούν τα προβλήματα. Αυτές όμως οι πρωτοβουλίες αποδείχτηκαν στο τέλος ανεπαρκείς για την πρόληψη του κινδύνου κατάρρευσης του συστήματος της συμφωνίας στο Bretton Woods, τον Αύγουστο του 1971, όταν ο Πρόεδρος Νίξον, όργανο των Χαζάρων τραπεζιτών, μονομερώς διέγραψε την άμεση μετατρεψιμότητα του δολαρίου ΗΠΑ σε χρυσό.
Έτσι ενώ συμφωνία του Bretton Woods είναι σε ισχύ μέχρι σήμερα, εντούτοις πρακτικά έχει αντικατασταθεί de facto από ένα καθεστώς των Αγορών, που βασίζεται στην ελευθερία των νομισμάτων σε κυμαινόμενες ισοτιμίες και όχι σε σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία, όπως πρέπει και έχει καθοριστεί με την συμφωνία στο Bretton Woods. Το ΔΝΤ, το οποίο δημιουργήθηκε με την συμφωνία στο BrettonWoods, παίζει ένα παγκόσμιο υποστηρικτικό και συντονιστικό ρόλο στην όλη λειτουργία του χαζαρικού σχεδιασμού της Οικονομίας.
Το γεγονός αυτό συνέβαλε ώστε η BIS να παίξει σημαντικό ρόλο στο συντονισμό της αντίδρασης των ιδιωτικών Κεντρικών Τραπεζών με τη δημιουργία, το 1961, της Ομάδας των Δέκα (G10) διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών, (Βελγίου, Καναδά, Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Ιαπωνίας, Ολλανδίας, Σουηδίας, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες  και επίσης και της Ελβετίας, ως ενδέκατου μέλους), ως ένα σημαντικό φόρουμ για τη συζήτηση και το συντονισμό της διεθνούς νομισματικής πολιτικής. Οι G10  συμφώνησαν να συμμετάσχουν στο συμβούλιο Γενικών Συμφωνιών Δανεισμού (GAB), το 1962, μια συμφωνία για να επιτρέπει να παρέχονται στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πρόσθετα κεφάλαια για την αύξηση της ικανότητας δανεισμού του, υπό ορισμένες περιστάσεις.
Το ύψος των πιστώσεων που διατίθενται, σήμερα, για το ΔΝΤ είναι 17 δις SDR (περίπου $ 26 δις), με επιπλέον 1,5 δις SDR διαθέσιμα υπό ένα σχετικό διακανονισμό με τη Σαουδική Αραβία.
Για να μην καταρρεύσει το σύστημα του Bretton Woods, στο πλαίσιο της BIS, τo θέμα της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας απέκτησε ιδιαίτερη σημασία. Έτσι οι G10 Κεντρικές Τράπεζες δημιούργησαν διαχρονικά διάφορες μόνιμες επιτροπές, για τον σκοπό αυτό.
Η Επιτροπή της Βασιλείας για την Τραπεζική Επίβλεψη, (Basel Committee on Banking Supervision), φτιάχτηκε το 1974, για να μελετήσει τους κανόνες προληπτικής εποπτείας των διεθνών τραπεζικών.
Η Σύμβαση της Βασιλείας (Basel Concordat), φτιάχτηκε  το 1975, για την κατανομή των εποπτικών αρμοδιοτήτων των δραστηριοτήτων  των ξένων τραπεζών μεταξύ υποδοχής και της χώρας καταγωγής.
Το Σύμφωνο Κεφαλαίου της Βασιλείας φτιάχτηκε το1988, για να συνιστά ένα δείκτη κεφαλαιακής στάθμιση κινδύνου για τράπεζες που δραστηριοποιούνται διεθνώς.
Ένας γύρος διαπραγματεύσεων ξεκίνησε το 1997 και συνεχίστηκε μέχρι το 2004, για να ανανεωθεί και να ενημερωθεί το Σύμφωνο Κεφαλαίου της Βασιλείας.
Καθ όλη αυτή την περίοδο, η BIS συνέχισε να παρέχει επείγουσα βοήθεια όπου χρειάζεται, ολοένα και περισσότερο σε παγκόσμια κλίμακα, όπως αποδεικνύεται από τις πιστωτικές διευκολύνσεις που παρέχονται στην ιδιωτική Κεντρική τράπεζα του Μεξικού το 1982 και 1995 και στη Βραζιλία το 1998.
Παράλληλα με αυτές τις εξελίξεις, η BIS συμμετείχε ενεργά στη διαδικασία της ευρωπαϊκής νομισματικής ολοκλήρωσης. Από το 1964, η Επιτροπή των Διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών των κρατών μελών της ΕΟΚ συνεδρίασε τακτικά στη Βασιλεία.
Από το 1972, η BIS κάνει μια προσπάθεια που ονομάστηκε με την ερπετική ονομασία, “Φίδι στο Τούνελ” – “The snake in the tunnel”, με στόχο τον περιορισμό των ορίων των διακυμάνσεων μεταξύ των διαφόρων ευρωπαϊκών νομισμάτων, αλλά η προσπάθεια αυτή κατέρρευσε το 1973, λόγο του Προέδρου Νίξον, ο οποίος φυσικά ήταν όργανο της Federal Researve.
Το 1979 ιδρύθηκε το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα (EMS) και ξεκίνησε η μονάδα του Ευρωπαϊκού νομίσματος (ECU).
Η BIS ήταν η προϋπόθεση για να λειτουργεί η Γραμματεία EMS ως πράκτορας της. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η διοικητές των Κεντρικών Τραπεζών της ΕΟΚ, που συνήλθαν στη Βασιλεία, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του πλαισίου για τη νομισματική Ένωση να ενσωματωθεί στη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1991 («Επιτροπή Delors»). Ως αποτέλεσμα αυτής της συνθήκης δημιουργήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1994 το “Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ίδρυμα- European Monetary Institute,(EMI), που ήταν ο πρόδρομος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Παρατηρούμε λοιπόν ότι όλη η Οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εν τέλει στηρίζεται στον Ελληνικό Χρυσό και τα παράγωγά του. Αυτός είναι ο λόγος που στα χαρτονομίσματα ευρώ, αναγράφεται η λέξη “ΕΥΡΩ” με Ελληνικά κεφαλαία γράμματα, γεγονός που επέβαλε ο Έλληνας Αρτέμης Σώρρας.EURO2
Η μετακίνηση του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ιδρύματος από την Βασιλεία στη Φρανκφούρτη, τον Νοέμβριο του 1994, έφερε το τέλος της άμεσης εμπλοκής της BIS στην ευρωπαϊκή νομισματική ενοποίηση.
Η αυξανόμενη παγκοσμιοποίηση, η απορρύθμιση και η χαζαροσχεδιασμένη πολυπλοκότητα των χρηματοπιστωτικών αγορών έχουν εστίασε την προσοχή της BIS σταθερά σε θέματα που σχετίζονται με την διεθνή χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική και τις απειλές που προέρχονται από τους σχεδιασμένους συστημικούς κινδύνους των ίδιων των Χαζάρων Τραπεζιτών.
Δεδομένου του ολοένα και πιο παγκόσμιου ρόλο της BIS από το 1960, ο οποίος αντικατοπτρίζεται και στην επέκταση των τραπεζικών εργασιών που έχει αναλάβει για λογαριασμό του αυξανόμενου αριθμού των κεντρικών τραπεζών, είχε καταστεί σαφές από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ότι το μοντέλο προσέγγισης και της διακυβέρνησης της Τράπεζας έπρεπε να εξελιχθεί αναλόγως και σύμφωνα με τα σχέδια της Νέας Τάξης. Από το 1994 και μετά τα μέλη της BIS και του Διοικητικού της Συμβουλίου επεκτάθηκαν σταδιακά με στόχο να συμπεριλάβουν όλες τις συστημικά σημαντικές αναδυόμενες οικονομίες που έχουν σχεδιάσει οι χαζάρικες “Αγορές“.
Η  ανεξάρτητη ιδιωτική συμμετοχή, ένα απομεινάρι από την ίδρυση της BIS, διεκόπη το 2001, με το μερίδιο της BIS να προορίζεται αποκλειστικά για τις ιδιωτικές Κεντρικές Τράπεζες.
Στις 30 Ιουνίου 2014, η συμμετοχή των μελών στην BIS ήταν εξήντα (60) ιδιωτικές Κεντρικές Τράπεζες σε όλο τον κόσμο.

Η BIS, εκτός από την έδρα της στη Βασιλεία της Ελβετίας, έχει δύο αντιπροσωπευτικά γραφεία, το ένα για την Ασία και τον Ειρηνικό στο Χονγκ Κονγκ SAR (από το 1998), και ένα για την Αμερική στην Πόλη του Μεξικού (από το 2002).

Βιβλιογραφικές αναφορές
1)     Η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών και τις συναντήσεις της Βασιλείας, που δημοσιεύθηκε με την ευκαιρία της πεντηκοστής επέτειου 1930-1980, Basel, 1980.
2)     Kaplan, Jacob J και Günther Schleiminger (1989), Η Ευρωπαϊκή Ένωση Πληρωμών,
Οικονομικές Διπλωματία στη δεκαετία του 1950, Oxford: Oxford University Press.
3)     Baer, ​​Gunter D (1999), «Εξήντα πέντε χρόνια της Συνεργασίας  της Κεντρικής Τράπεζας στην Τράπεζα για Διεθνών Διακανονισμών “, στο Holtfrerich, Carl-L., Jaime Reis και Gianni Toniolo (επιμ), Η εμφάνιση των σύγχρονων κεντρικών τραπεζών από το 1918 έως σήμερα, Aldershot: Ashgate.
4)     Toniolo, Gianni, με τη βοήθεια του Piet Clement (2005), Η Συνεργασία της Κεντρικής Τράπεζας κατά τη Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, 1930-1973, Cambridge-New York: Cambridge University Press.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΚΕΔΩΝ
……………………………………………………..
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου